De beurs die niet doorging
Ik had besloten om deel te nemen aan mijn eerste beurs als zzp-er om mijn bedrijf Lifefullnesscoaching en Lifefullness producten te promoten. Super spannend, want ja dit betekent zichtbaar zijn en mensen aanspreken om te inspireren.
Noodzaak & sabotage
Want wil ik blijven doen wat ik doe, moet het wel inkomen opleveren…. want alleen kosten maken zonder inkomsten gaat niet heel lang goed. Dus gemaild en gebeld met de organisatie. Helaas…. alle kramen waren al vergeven…. en er kon er geen meer bijgezet worden. Ik dacht jammer dan …. te laat…. Ik creëer wel een andere kans en had in mijn hoofd in no-time al een heleboel redenen bedacht waarom het zo beter was voor mij en mijn bedrijf…. (herken je dit?).
Verlammende angst
Ik had bedacht dat ik er nu wel heen ging als toeschouwer, dan kon ik opgaan in de massa en alles van een afstandje bekijken. Tot dat…. vanmiddag opeens mijn telefoon over ging en kreeg ik van de organisator de vraag gesteld kreeg of ik toch een stand wilde bemannen er was een afmelding. Ik koos aanvankelijk voor het antwoord nee, veel te kort dag. Ik heb vanmiddag al andere plannen (inspiratie zoeken voor mijn nieuwe blog), moeder zijn voor mijn zoontje die thuis was, ik heb nog niets geregeld, geen flyers, bedrijfskleding, etc, mijn website kan nog verbeterd worden, nu en met zo weinig op een beurs staan gaat ten koste van mijn bedrijf en de kwaliteit die ik wil leveren. (Alsof je daar weken voor nodig hebt). Ik voelde mij enigszins overvallen door de vraag en de hoeveelheid gedachten, dit verlamde mij en deden mij in onmogelijkheden denken, voelen, handelen met een ‘nee’ als resultaat.
Herkenning
Toch knaagde en schuurde mijn ‘Nee, oke’, na het neerleggen van de telefoon. Dus wat doe je dan? Je partner bellen voor advies. Die was het roerend met mij eens. Niet doen want ik had nog onvoldoende …. en zo kwamen er nog meer redenen bij die mijn ‘Nee, oke’ rechtvaardigden. Ik besloot voor mijn eigen ‘gemoedsrust’ voor de volgende keer nog even te googlen naar hoe je een stand leuk inricht. Hier werd ik ook niet veel vrolijker van. Ik kreeg alleen maar weergaven van bedrijven die voor veel geld standmateriaal verkochten… Dit bevestigde mijn gedachten: goede keuze om dus niet te gaan als standhouder.
Het hart van mijn gevoel spreekt
Maar toch…. mijn ‘Nee’ voelde niet oké. Het voelde alsof ik een kans miste. Hoe meer minuten er verstreken, hoe meer onrust er in mijn lijft en hoofd ontstond door de welles-nietes stemmetjes. In mijn hoofd speelde zich een druk intern debat af. Om mijn gemoederen te bedaren ging ik zitten met mezelf en al mijn gedachten. Ik nam even bewust een moment rust in mijn onrust van gedachten en gevoelens. Terwijl ik met mezelf zat ontdekte ik dat ik eigenlijk wél heel graag wilde deelnemen, maar dit tegelijker tijd ook super spannend vond. Ik miste vertrouwen, gevoed door de gedachte ‘Wie ben ik nu tussen zoveel andere standhouders’? En er kon ook zoveel mis gaan en zichtbaarheid geeft ook een kwetsbaarheid omdat iedereen die er is een mening over je heeft. Bovendien vroeg het wéér een financiële investering. En ik had met mijn net opgestarte bedrijf tot dusver nog niets verdient….alleen fors geïnvesteerd.
Voorbij mijn angst
Ik besloot mijn hart en gevoel te volgen en toch deel te nemen op voorwaarde dat ik de mensen iets tastbaars kon tonen en meegeven. Opeens was mijn hoofd vol ideeën en ontdekte ik weer mijn creatie kracht. Ik had geen ruimte meer voor piekerende gedachten. En voor ik het besefte zat ik achter mijn laptop en maakte in een uur een simpele flyer, regelde dat deze direct geprint en afgeleverd werd en verzamelde alles in huis waarvan ik dacht dat dit standvullende meerwaarde had. (ik had toch best veel, 2 dozen en een rugzak vol). Hierna belde de organisator terug, dat ik toch de stand wilde, omdat ik hem vullen kon!
Mogelijkheid creëren
Ik kreeg meteen te horen dat ze de stands al hadden neergezet en dat ik dus niet meer kon deelnemen. Ik was net een uur te laat…bovendien opende de beurs binnen een uur haar deuren voor het publiek. Nu nog deelnemen was onmogelijk. Ik moest maar tot volgend jaar wachten…. Maar was vanavond wel van harte welkom als bezoeker.
What the F*ck…. geen plek meer voor mij en mijn bedrijf?! zeg je nu dat ik te laat ben? Oke, ik had meteen kunnen bellen toen ik besloten had dat ik er toch voor ging, maar ik heb af en toe ook wat zekerheid nodig in de vorm van iets tastbaars. Dus NO-WAY dat ik nu een ‘Nee’ oke vindt! Ik voelde een daadkrachtige zelfverzekerdheid opkomen van een in kansen denkende ondernemer. In plaats van te zeggen oké, jammer dan zei ik nu: ik heb het laatste 1,5u alles op alles gezet om in mogelijkheden te denken en met geen ervaring, beperkte middelen en tijd toch een standtafel te vullen met gezondheidswaarde. Dus ik wil en KAN er binnen een uur staan met mijn bedrijf! Er kan vast nog wat qua ruimte geschoven worden om de stand tafel die over is er tussen te krijgen! stilte……
Gaan voor mijn podium!
Na ook een moment van stilte kreeg ik het antwoord: euhhh ja, ik ga even overleggen en kijken en bel je terug. Na 10 min. gebeurde dit en kreeg ik te horen dat ze ruimte hadden gemaakt en ik een tafel weggestopt in de hoek had!).
10 min. voor de opening van de beurs rende ik met mijn dozen, rugzak en snel gefabriceerde naambadge naar binnen.
Ik zocht mijn lege stand (in de hoek van het podium!!!) en bouwde alles als een als ervaren standbouwer overkomende super snel op. Daarna maakte ik even snel kennis met mijn ‘buren’, vouwde nog een paar flyers en haalde even diep adem. Ik besefte dat mijn eerste beursdeelname nu een feit was! En ik stond meteen op het podium…. 🙂 Ik nam mezelf voor om er met plezier en lef het beste van te maken. Het was mijn eerste keer, dus het hoefde niet perfect, wel authentiek. Ik bleek perfect te staan. Op het podium en tussen iemand die wollen kleding verkocht en een accupuncturist en voetreflex masseur.
In actie
Tijdens de avond liepen veel mensen liepen door omdat ik geen tastbare dingen verkocht (want ja, wat is natuurlijke gezondheid nu eenmaal en hoe waardevol is dit? onbetaalbaar toch als je het verliest…?! Een aantal mensen bleef voor mijn stand even stilstaan en keek naar de spullen die op mijn tafel lagen of maakte een vragende opmerking: ga je met mensen wandelen? Met hen ging ik in gesprek over mijn natuurlijke gezondheidsmissie, mijn bedrijfsactiviteiten voor preventie van een natuurlijke, gezonde leefstijl en hun visie op hun gezondheid. Ik sprak met mensen en hoorde hun verhalen, zorgen, wensen en verlangens ten aanzien van hun gezondheid
Het resultaat
Of ik klanten krijg door mijn beursdeelname? Ik hoop het! Want dan kan ik blijven doen wat ik doe. Mensen hebben mijn flyers en visite kaartjes meegenomen en aangenomen. Mijn grootste winst heb ik al behaald: ik heb mijn eigen angst overwonnen, mijn hart gevolgd en mijn verhaal goed kunnen oefenen. Ook heb ik leuke contacten met andere ondernemers op gedaan. En ik had mijn praktijk inspiratie voor mijn Blog opgedaan: Voorbij je angst + uit je comfortzone = een onbetaalbare overwinning.
Overwinningsgevoel
Nu zit ik thuis aan de keukentafel met een overwinnings gevoel: Yes, I did it!
En bedenk met een glimlach de volgende vraag die ik ook aan jou stel:
Hopelijk heeft dit blog je geïnspireerd om met veel plezier jouw kansen te creëren en te pakken!
Ik hoor het graag van je?
Wil je meer daadkracht of hulp bij het creëren én pakken van jouw kansen?
Volg mij dan via social media of neem contact met mij op.
Dan helpen wij elkaar. Ik deel mijn kennis en doe wat ik het liefste doe: mensen helpen en jij zorgt dat ik dit kan blijven doen!
Ga ik je binnenkort ontmoeten?
Hartelijke groet,
Sabine Jansen